Μέσα στις συνθήκες προετοιμασίας μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, και καθώς οι ΗΠΑ προωθούν παράλληλα μια πολεμική επιθετική πολιτική στην Λ. Αμερική, στην Καραϊβική, οι κίνδυνοι για τη Βενεζουέλα, τους λαούς της περιοχής είναι μεγάλοι. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον κουβανικό λαό και την επανάστασή του που αποτελούν τον ιστορικό στόχο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και που υφίστανται τον πιό μακρόχρονο οικονομικό αποκλεισμό στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο αποκλεισμός, με τις βαριές οικονομικές επιπτώσεις που επιφέρει, έχει στόχο να καταστρέψει όλα τα μεγάλα επιτεύγματα της επανάστασης, να αποθαρρύνει, να εξοντώσει ακόμα και φυσικά το λαό, παίρνοντας το χαρακτήρα γενοκτονίας. Μιας γενοκτονίας που δεν έχει το άμεσο αποτρόπαιο πρόσωπο αυτής που συντελείται στην Παλαιστίνη, αλλά έχει οδηγήσει ήδη στη μετανάστευση ενός εκατομμυρίου κουβανών παραγωγικής ηλικίας – μιά αφαίμαξη αναγκαίου επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού, και έχει παράλληλα προκαλέσει σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα.
Για μιά άλλη χώρα όλα αυτά θα ήσαν καταλυτικά.
Όμως η Κούβα εξακολουθεί να αντιστέκεται.
Αυτό απέδειξε πολύ πρόσφατα ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τον τυφώνα Μελίσσα. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι μετακινήθηκαν από τις εστίες τους με οργανωμένο τρόπο. Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, οι επιτροπές υπεράσπισης της Επανάστασης, οι ίδιοι οι πολίτες κινητοποιήθηκαν, περιέθαλψαν, παρέχοντας στέγη και φιλοξενία. Δεν υπήρξε καμία ανθρώπινη απώλεια, αν και οι καταστροφές σε σπίτια, υποδομές και καλλιέργειες είναι πολύ μεγάλες.
Ο πρόεδρος Ντίαζ-Κανέλ, μετά από περιοδεία στις περιοχές που χτυπήθηκαν περισσότερο από τον τυφώνα, δήλωσε πως εντυπωσιάστηκε από το μέγεθος της καταστροφής αλλά κύρια «από τη δύναμη αυτού του αήττητου λαού και την ενότητα του έθνους μπροστά στον κίνδυνο και από το ανθρωπιστικό έργο της Επανάστασης».
Απαντώντας στους επικριτές του σοσιαλιστικού κράτους που το χαρακτηρίζουν «αποτυχημένο» είπε: «Αυτό που δεν γνωρίζουν αυτοί που μας μισούν, όταν χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να δυσφημίσουν την Επανάσταση, είναι ότι στην Κούβα, είμαστε όλοι το κράτος».
Και αναρωτιέται κανείς. Μπορούν αυτά τα λόγια να ειπωθούν σήμερα για κάποια άλλη χώρα;
Θα μπορούσαν να ισχύουν αν δεν είχε γίνει η κουβανική επανάσταση;
Θα ήταν πραγματικά χωρίς τα 157 χρόνια ιστορίας από το 1868 τα γεμάτα από 4 επαναστάσεις και τη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού από το1959;
Θα ήταν λόγια γεμάτα νόημα, λόγια που ζωντανεύουν την ελπίδα και την αγωνιστική διάθεση χωρίς τη μεγάλη επαναστατική προσωπικότητα του Φιδέλ Κάστρο;
Σίγουρα όχι!
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Όσο βέβαιο είναι πως η επανάσταση δεν μπορεί να γίνει χωρίς το λαό, άλλο τόσο είναι βέβαιο πως δεν μπορεί να γίνει χωρίς εκείνες τις προσωπικότητες που έχουν την ικανότητα να καταλάβουν και να εκφράσουν με τρόπο σαφή και κατανοητό αυτό που είναι στη συγκεκριμένη στιγμή η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, να καθορίσουν τη φύση της επανάστασης και τους φορείς της, να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα που να μπορεί να συσπειρώσει τα προοδευτικότερα τμήματα και τάξεις, να τους δώσει την προοπτική και τα εργαλεία που χρειάζονται ώστε η αγανάκτηση και η επαναστατική διάθεση να βρούν ένα ξεκάθαρο δρόμοׄ, να μη ξεστρατήσουν, να μην αποπλανηθούν, αλλά αντίθετα να μάθουν μέσα από την πάλη, να ανέβουν σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης, να γίνουν οι συνειδητοί φορείς της κοινωνικής αλλαγής.
Ο Φιδέλ Κάστρο μέσα σε συνθήκες απογοήτευσης, αλλά και θυμού του κουβανικού λαού, κάτω από την καταθλιπτική επίδραση της δικτατορίας, της αμερικανοκρατίας, της διάβρωσης από τον αμερικάνικο τρόπο ζωής κατόρθωσε να συμπυκνώσει και να επικαιροποιήσει τα αιτήματα, τους στόχους των επαναστάσεων που πραγματοποίησαν οι τρεις προηγούμενες γενιές των κουβανών. Έδωσε με το πρόγραμμα της Μονκάδα το στόχο, οργάνωσε τον στρατιωτικό και πολιτικό αγώνα, στάθηκε σε κάθε σημείο του αγώνα αυτού αταλάντευτος. Έγινε μέχρι το τέλος της ζωής του η πυξίδα του λαού στο δύσκολο ταξίδι στα αχαρτογράφητα νερά της κοινωνικής επανάστασης που δεν είναι μια στιγμή αλλά μια μακρόχρονη διαδικασία.
Και όχι μόνο για την Κούβα, αλλά διαμέσου του παραδείγματός της και της διεθνιστικής στάσης της, ο Φιδέλ Κάστρο επέδρασε με καταλυτικό τρόπο και θα συνεχίσει να επιδρά στην ιστορία του διεθνούς επαναστατικού και απελευθερωτικού κινήματος.