ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΤΟΥ ΧΟΣΕ ΜΑΡΤΙ

 

 

 

Ο Χοσέ Μαρτί γεννήθηκε στα τέλη μιας μακρόχρονης περιόδου ανάπτυξης της Κούβας βασισμένης στο δουλοκτητικό τρόπο παραγωγής και στη μονοκαλλιέργεια ζάχαρης. Ο πληθυσμός του νησιού, που ήταν η μόνη πια αποικία της Ισπανίας μαζί με το Πουέρτο Ρίκο στην αμερικανική ήπειρο, εκτινάχθηκε από 170.000 το 1774 σε 1.400.000 το 1860, από τους οποίους οι μισοί ήταν Αφρικανοί δούλοι ή απελεύθεροι. Ο τρόπος όμως αυτός ανάπτυξης είχε πια εξαντλήσει τις δυνατότητές του, πράγμα που φανερώθηκε με έντονη οικονομική ύφεση καθώς, τόσο η απλήρωτη εργασία των δούλων, όσο και το μονοπώλιο του εμπορίου και η δύσκαμπτη διοίκηση που ασκούσε η μητροπολιτική Ισπανία, δρούσαν ανασταλτικά στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής ζάχαρης και στην ανάπτυξη άλλων εναλλακτικών καλλιεργειών και παραγωγικών επενδύσεων. Από την άλλη μεριά οι απάνθρωπες συνθήκες ζωής και εργασίας των δούλων προκαλούσαν συνεχείς εξεγέρσεις.

 

Τον Οκτώβρη του 1868 ξέσπασε ο δεκαετής πόλεμος για την απελευθέρωση από την ισπανική κυριαρχία και την κατάργηση της δουλείας. Η συμμετοχή του έφηβου Μαρτί σε φιλοεπαναστατικούς ομίλους, παράλληλα με τη δημοσίευση ποιημάτων, ενός πατριωτικού θεατρικού έργου και των πρώτων του πολιτικών κειμένων, η φυλάκιση και η εξορία του το 1871 στην Ισπανία συνοψίζουν το κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του: την αταλάντευτη ενότητα σκέψης και δράσης που στηριζόταν και οιστρηλατούσε ταυτόχρονα ένα μοναδικό ποιητικό χάρισμα.

 

Ο δεκαετής πόλεμος τέλειωσε με συμβιβασμό, χωρίς να πετύχει τους στόχους του. Προκάλεσε όμως βαθιές τομές στην οικονομία και στη κοινωνία της Κούβας:

 

Η συγκρότηση του επαναστατικού στρατού από όλα τα τμήματα της κοινωνίας, γαιοκτήμονες και δούλους, άσπρους, μαύρους και μιγάδες,  που μοιράστηκαν όχι μόνο τους κινδύνους, αλλά και τα αξιώματα, καλλιέργησε στα προοδευτικότερα τμήματα της κοινωνίας τις ιδέες της φυλετικής ισότητας και της ενιαίας εθνικής ταυτότητας.

 

Η άρχουσα τάξη των γαιοκτημόνων, που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη ρήξη με το δουλοκτητικό τρόπο παραγωγής, αποδεκατίστηκε. Το βορειοαμερικανικό κεφάλαιο έσπευσε να καλύψει το κενό. Η παραγωγή της ζάχαρης αποκαταστάθηκε, αλλά σε βιομηχανική βάση. Αναπτύχθηκαν αντίστοιχα οι σιδηρόδρομοι και το εμπόριο. Υπολογίζεται ότι όταν άρχισε το 1895 η οργανωμένη από τον Μαρτί δεύτερη επανάσταση για την ανεξαρτησία της Κούβας, το επενδυμένο κεφάλαιο από τις ΗΠΑ ήταν 50.000.000 δολάρια. Οι βορειοαμερικανικές εταιρίες έλεγχαν ουσιαστικά τη βιομηχανία της ζάχαρης και οι ΗΠΑ απορροφούσαν το 87% των εξαγωγών.

 

Ο Μαρτί έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην εξορία.  Το 1878 επέστρεψε στην Κούβα, μα σε λιγότερο από ένα χρόνο εξορίσθηκε για δεύτερη φορά λόγω της επαναστατικής του δράσης. Έζησε στις ΗΠΑ, το Μεξικό, τη Γουατεμάλα και τη Βενεζουέλα, και παντού αναδείχθηκε σε παράγοντα της πνευματικής και πολιτικής ζωής. Ταξίδεψε πολλές φορές στην Κεντρική Αμερική και στα νησιά της Καραϊβικής. Στη  Νέα Υόρκη υπήρξε για πολλά χρόνια ανταποκριτής μεγάλων λατινοαμερικάνικων εφημερίδων και υπηρέτησε ως πρόξενος της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και της Παραγουάης. Η σκέψη και η δράση του, πάντα προσανατολισμένες στην απελευθέρωση της Κούβας, απέκτησαν ευρύτερους ορίζοντες, συνδέθηκαν με την κοινή μοίρα των λαών της Λατινικής Αμερικής. Ο Μαρτί είχε πλήρη γνώση της δύναμης και την επιθετικότητας του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ήξερε πως οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ θεωρούσαν πως είχαν δικαίωμα επικυριαρχίας στη Λατινική Αμερική, και τους κατοίκους της, ένα υποδεέστερο είδος ανθρώπου καθώς και ότι οι διαιρεμένες και κοινωνικά και οικονομικά καθυστερημένες χώρες της Λ. Αμερικής, ήσαν μια εύκολη λεία.

 

Ο Μαρτί εργάσθηκε ακαταπόνητα για τη συμπαράταξη των κουβανών πατριωτών, τη δημιουργία του Κουβανικού Επαναστατικού Κόμματος και τον ιδεολογικό εξοπλισμό του έτσι ώστε «να διεξαγάγει έναν απελευθερωτικό πόλεμο με δημοκρατικό πνεύμα και μεθόδους, που θα εξασφαλίσει ειρήνη και ευτυχία σε όλους τους κατοίκους της Κούβας και θα αποκλείσει κάθε αυταρχικό και γραφειοκρατικό κατάλοιπο της αποικιοκρατίας»..

 

Η τόσο ποθητή απελευθέρωση και η δημιουργία της Δημοκρατίας της Κούβας δεν ήταν αυτοσκοπός· ο Μαρτί τη θεωρούσε συνδεδεμένη άρρηκτα με τη τύχη των υπόλοιπων λαών∙ ήταν προσπάθεια να αποτραπεί η κατάληψη της Κούβας από τις ΗΠΑ και η μετατροπή της σε προγεφύρωμα για την επέκταση της νέο-αποικιακής κυριαρχίας τους σ’ όλη τη Λατινικής Αμερική.

 

Συνεχιστής και εκφραστής στα τέλη του 19ου αιώνα της πολύχρονης προσπάθειας χειραφέτησης της Λ. Αμερικής και της δημιουργίας αμερικανικής ταυτότητας, ο Μαρτί διακήρυχνε πως η ιδεολογία, η πνευματική δημιουργία και η πολιτική πρέπει να βασίζονται στη λατινοαμερικανική πραγματικότητα και ιστορία και να μην αντιγράφουν μηχανικά ευρωπαϊκά και βορειοαμερικάνικα πρότυπα.

 

Προπαγάνδισε με τα γραπτά του και έδρασε για τη χειραφέτηση από τα οικονομικά δεσμά της αποικιοκρατίας, την εξάλειψη των φεουδαρχικών θεσμών και σχέσεων και τη δημιουργία δημοκρατικών και κοινωνικά δίκαιων οντοτήτων, με ισότιμη συμμετοχή ιθαγενών ινδιάνων, νέγρων, μιγάδων και λευκών.

 

Οι ιδέες και η επαναστατική πράξη του Μαρτί τον κατατάσσουν στους απελευθερωτές της Λ. Αμερικής, μαζί με τον Μπολίβαρ, τον Χουάρες, τον Σαν Μαρτίν, τον Ο' Χίγκινς, τον Σούκρε. Η απελευθερωτική και διεθνιστική του σκέψη, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την αλληλεγγύη των λαών της τη βασισμένη επάνω στο κοινό πολιτισμικό παρελθόν και το κοινό συμφέρον να αντισταθούν στην επιβουλή του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, είχε και έχει μεγάλη επίδραση και εξακολουθεί να εμπνέει κάθε προοδευτικό κίνημα της Λατινικής Αμερικής.

 

Στην ίδια του τη χώρα, οι ιδέες του Μαρτί ήταν η κινητήρια δύναμη της νικηφόρας Επανάστασης και αποτέλεσαν, μαζί με το μαρξισμό, όχι μόνο την ιδεολογική βάση των διακηρύξεων εκατομμυρίων Κουβανών προς τους λαούς της αμερικανικής ηπείρου και του κόσμου, αλλά και όπλο και οδηγό για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της Κούβας, των κοινωνικών επιλογών της και την αδιάλειπτη  επιτέλεση του διεθνιστικού της καθήκοντος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όλοι γνωρίζουν τι πράγματι συμβαίνει στη Βενεζουέλα. Η βοήθεια που προσφέρεται βασίζεται στην ιατρική ηθική: Κανείς δεν ρωτάει για τις πολιτικές πεποιθήσεις των ασθενών, ούτε απαιτείται πληρωμή. Οι γιατροί έχουν γαλουχηθεί με τις αξίες της Επανάστασης και αυτό είναι αρκετό!

 

Julio César García Rodríguez | internet@granma.cu

 

Η ιστορία της κουβανικής διεθνούς συνεργασίας χαρακτηρίζεται από την τήρηση των καθιερωμένων ηθικών αρχών που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά και τις θέσεις του κράτους μας. Η κυβέρνησή μας δεν παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις οποιασδήποτε χώρας και σέβεται την εθνική κυριαρχία και το διεθνές δίκαιο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε πέντε ηπείρους πιστεύουν και ακολουθούν αυτές τις αρχές. Έτσι, ενισχυμένοι από αυτές τις πεποιθήσεις, εργαζόμαστε στην πατρίδα του Bolívar και του Chavez.

 

Η Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας υποδέχτηκε το δεύτερο μεγαλύτερο σε αριθμό σώμα διεθνιστών Κουβανών, από την 1η Ιανουαρίου 1959, που έχει ξεπεραστεί μόνο από το αδελφό έθνος της Αγκόλας, στο οποίο έζησαν, εργάστηκαν, πολέμησαν και πέθαναν πολλοί γιοί και κόρες μας. Η Βενεζουέλα είναι επίσης η χώρα στην οποία οι Κουβανοί συνεργάτες συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, στον ευρύτερο φάσμα τομέων, συμπεριλαμβανομένων του αθλητισμού, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, των επικοινωνιών, της γεωργίας, της βιομηχανίας τροφίμων, της επιστήμης, της ενέργειας και των μεταφορών.

 

Με τη λαϊκή νίκη και την ανάδειξη του Comandante Hugo Chávez Frías στην Προεδρία, η Μπολιβαριανή Επανάσταση έβαλε τον άνθρωπο στο επίκεντρο των προσπαθειών της. Για πρώτη φορά, πολλοί περιθωριοποιημένοι και φτωχοί Βενεζουελάνοι αντιμετωπίστηκαν σαν πραγματικοί πολίτες, με πρόσβαση σε κοινωνικά προγράμματα που υλοποίησε η κυβέρνηση, προγράμματα που υποστηρίχτηκαν με την επένδυση του 73% του ΑΕΠ προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού.

 

Έτσι, αναδύθηκαν, δημιουργήθηκαν και προωθήθηκαν από τον Τσάβεζ οι κοινωνικές αποστολές, ως «η ψυχή της Επανάστασης», δεδομένης της συμμετοχικής, δημοκρατικής, ανθρώπινης, αλληλέγγυας και αυθεντικά σοσιαλιστικής φύσης τους.

 

Στο πλαίσιο αυτό, στην καρδιά του λαού και της επανάστασής του, εντάχτηκαν οι κουβανοί συνεργάτες. Ο Φιντέλ περιέγραψε τις θεμελιώδεις αρχές της συνεργασίας: Πρώτα απ' όλα να υπηρετήσουμε καλά τον λαό της Βενεζουέλας, να προετοιμάσουμε αυτούς που θα μας ακολουθήσουν και να φροντίσουμε τις ταξιαρχίες μας. Οι οδηγίες καθοδήγησαν και θα συνεχίσουν να καθοδηγούν την παρουσία της Κούβας σε αυτήν την αδελφή χώρα.

 

Το Misión Barrio Adentro Salud (στην Αποστολή Υγείας της Γειτονιάς) είχε τον μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο. Οι κουβανοι συνεργάτες έχουν διασπαρεί σε 24 περιοχές και σε 335 δήμους της χώρας. Ζουν σε όλες τις γειτονιές και προσφέρουν υπηρεσίες σε περισσότερες από 1.500 κεντρα υγείας. Μπορείς να τους βρείς στις απόκρημνες πλαγιές, με τους φτωχούς, και εξίσου εύκολα στους ομαλούς λόφους όπου ζούν οι πλούσιοι και μεσαία αστική τάξη.

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΒΑΝΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ Ή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ

 

Οι Κουβανοί παραμένουν στη Βενεζουέλα, εθελοντικά και με υψηλή αίσθηση θάρρους και επαναστατικής ακεραιότητας. Εκπληρώνουν ένα αλληλέγγυο καθήκον ενωμένοι με τους Βενεζουελάνους ενάντια στην επιθετικότητα και τις απειλές των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους. Μόνο εκείνοι που ήρθαν ψάχνοντας για την καλή ζωή έχουν εγκαταλείψει το σκοπό. Δεν υπάρχουν κουβανικοί πράκτορες ή στρατιώτες στο Μπολιβαριανό έδαφος, αλλά μόνο συνεργάτες που δίνουν μεγάλη αξία στην ειρήνη, την αγάπη και τη ζωή, που διδάσκουν και διδάσκονται κάθε μέρα.

 

Όπως συνέβη και στην Κούβα, μέσα από το πρόγραμμα Robinson - ένα όνομα που ήταν το ψευδώνυμο του δασκάλου του Simón Bolívar - 3.095.546 κάτοικοι της Βενεζουέλας έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν, χρησιμοποιώντας σε αυτήν την σπουδαία προσπάθεια τη μέθοδο "Ναι, μπορώ" της Κούβας.

 

Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι ο λαός της Βενεζουέλας είναι πλέον πιο καλλιεργημένος και πιο ελεύθερος. Σκέφτεται, κρίνει και αποφασίζει το δικό του μέλλον, χάρη στις κοινωνικές αποστολές της Βενεζουέλας και της Κούβας.

 

Ο συνταγματικός πρόεδρος Nicolás Maduro Moros ενίσχυσε την αποστολή Hugo Chávez Frías και το Μεγάλου Σοσιαλιστικού Σύστημα Αποστολών, επαναβεβαιώνοντας ότι αποτελούν στοιχεία κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Συντροφικά, για την ειρήνη και την αγάπη, οι Κουβανοί θα βρίσκονται πάντα κοντά σας.

 

Σχετικά με τα παραπάνω:

 

- Κανένας Κουβανός γιατρός δεν αρνείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του και πολύ περισσότερο, ποτέ δεν βάζει σε κίνδυνο τη ζωή κάποιου αρρώστου για πολιτικούς σκοπούς.

 

- Η διεθνής ιατρική συνεργασία της Κούβας υπάρχει εδώ και πάνω από 55 χρόνια και έχει παρουσία σε 124 χώρες, με περισσότερους από 400.000 υγειονομικούς λειτουργούς που παρέχουν τις υπηρεσίες τους.

 

- Από την έναρξή της κουβανικής ιατρική συνεργασίας στη Βενεζουέλα, συμμετείχαν περισσότεροι από 140.000 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, προσφέροντας εκατομμύρια ιατρικές συμβουλές, ενώ εκπαιδεύτηκαν περισσότεροι από 24.000 κοινοτικοί γιατροί της Βενεζουέλας.

 

- Οι αποστολές Barrio Adentro I και II έχουν βελτιώσει αισθητά το επίπεδο υγείας των πολιτών, με τον αλτρουιστικό τρόπο που χαρακτηρίζει τους επαγγελματίες μας.

 

- Μόνο όσοι υποστηρίζουν το πραξικόπημα από το εξωτερικό θα προσπαθούσαν να λερώσουν την τιμή τους.

 

- Η συνεργασία της Κούβας στη Βενεζουέλα είναι μια έκφραση της αλληλεγγύης που υπερασπίστηκαν ο Φιντέλ και ο Τσάβες.

 

- Περισσότεροι από 220.000 Κούβοι ειδικοί από διάφορους τομείς έχουν υπηρετήσει στο Μπολιβαριανό έδαφος όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός είναι ο πραγματικός κουβανέζικος στρατός, και όχι η εικόνα που οι ηγέτες του πραξικοπήματος προσπαθούν να κατασκευάσουν.

 

28 Μαρτίου, 2019

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

Ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης καταγγέλλει τη νέα κλιμάκωση της επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, με πρόσχημα ανάμεσα σ’ άλλα την έμπρακτη υποστήριξη της Κούβας στο λαό της Βενεζουέλας και στη νόμιμη κυβέρνησή του.

 

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ κραδαίνει σαν όπλο την ενεργοποίηση του τρίτου άρθρου του νόμου Χελμς-Μπάρτον που επιτρέπει την άσκηση ένδικων μέσων ενάντια σε κουβανικές εταιρίες που είχαν εθνικοποιηθεί μετά την Επανάσταση καθώς και σε εταιρίες ξένων χωρών που έχουν δοσοληψίες μ’ αυτές. Σχετικά μ’ αυτό, τονίζουμε πως οι εθνικοποιήσεις στην Κούβα έχουν γίνει σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο, και πως όλοι οι προηγούμενοι ξένοι ιδιοκτήτες έχουν αποζημιωθεί μετά από διμερείς συμφωνίες (Ισπανία, Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία),  εκτός από τους Αμερικανούς καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε να δεχτεί παρόμοια συμφωνία.

 

Τα μέτρα αυτά έρχονται να ενισχύσουν τον κλοιό του οικονομικού αποκλεισμού, εξασκώντας βίαιες και παράνομες πιέσεις στις κυβερνήσεις και επιχειρήσεις τρίτων χωρών που συνεργάζονται οικονομικά με την Κούβα, ώστε να προκαλέσουν ασφυξία της οικονομίας και να δημιουργήσουν ή να αυξήσουν τα προβλήματα τροφοδοσίας του πληθυσμού, με απώτερο στόχο την ανατροπή του σοσιαλιστικού κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος του νησιού.

 

Ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης, εκφράζοντας και τη θέληση των φίλων της Κούβας και του ελληνικού λαού γενικά, καταδικάζουμε με αγανάκτηση τις απειλές αυτές και τις ιταμές προκλήσεις του Τζον Μπόλτον, συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, που επανεργοποιούν το δόγμα Μονρόε, το οποίο θεωρεί τη Λατινική Αμερική ιδιοκτησία του αμερικανικού κεφαλαίου και εκφράζουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στον ηρωικό λαό και στην κυβέρνηση της Κούβας με την πεποίθηση πως και αυτή η νέα επίθεση των ιμπεριαλιστών θα έχει την ίδια κατάληξη με εκείνη της επίθεσης στον Κόλπο των Χοίρων, πριν ακριβώς 58 χρόνια.

 

 

 

Αθήνα, 22 Απρίλη 2019