Σημείωμα της σύνταξης, Εφημερίδα Γκράνμα, 11.07.22
Ο μήνας Ιούλης αποτελεί για τις Κουβανές και τους Κουβανούς αυτονόητο συνώνυμο της Επανάστασης. Αυτός είναι ο μήνας της ένδοξης 26ης, όταν ο Απόστολος ξαναγεννήθηκε για να καθοδηγήσει, με το απέραντο κληροδότημά του, τον Φιδέλ και ολόκληρη τη γενιά που συνέχισε τον ανεπίστρεπτο δρόμο προς την πλήρη αξιοπρέπεια της Κούβας.
Τόσο ανθρώπινο μεγαλείο, τόσες θυσίες, τόση ιστορία, αποτελούν μια ιερή υπόθεση, συμβολικές εκφάνσεις της επιμονής μας, της αντίστασής μας, των αρχών μας και του αισθήματός μας περί δικαίου.
Τούτος ο λαός έχει παλέψει δίχως ανάπαυλα για την ανεξαρτησία του. Νικά κάθε φορά που επιχειρούν να τον στραγγαλίσουν, στέκει με αψηφισιά απέναντι σε όσους επιχειρούν να σφετεριστούν το δικαίωμά του να αποφασίζει πώς θα ζει. Συνεπώς, ουδέποτε θα υποκύψει σε προκλήσεις κι απειλές.
Σχετικές αποδείξεις υπήρξαν ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός, η πρακτική της κρατικής τρομοκρατίας, η απόπειρα εισβολής στη χώρα. Και καθώς τίποτε δεν εξυπηρέτησε το σχέδιο ανατροπής, οι «φίλοι» μας ποντάρουν στο αποκαλούμενο ήπιο πραξικόπημα. Τη θρασύτερη έκφρασή του την προβάρισαν στις 11 του Ιούλη του 2021, αγνοώντας πόσο βαθιά φτάνουν οι ρίζες της Επανάστασης στα σπλάχνα εκείνου που την κάνει, την τελειοποιεί και τη διατηρεί ακλόνητη.
Με την ανάπτυξη μιας μεγάλης εμβέλειας πολιτικο-επικοινωνιακής επιχείρησης, θέλησαν να εκμεταλλευτούν καιροσκοπικά τις συνδυασμένες συνέπειες της έξαρσης της πανδημίας της Covid-19, της οικονομικής κρίσης που προέκυψε από αυτήν, και των μέτρων που ενέτειναν τον αποκλεισμό σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο.
Ο σαφέστατος στόχος; Να προκύψει η ψευδής ιδέα ότι οι ελλείψεις και οι υλικές δυσχέρειες απορρέουν από την αναποτελεσματικότητα της διαχείρισης της Επαναστατικής Κυβέρνησης, και να συγκαλυφθεί η πραγματική τους αιτία: η απάνθρωπη πολιορκία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε όλον τον κόσμο πούλησαν την αντίληψη περί μιας κοινωνικής έκρηξης που φιλοδοξούσε «να ανατρέψει τη δικτατορία». Το σχέδιό τους όμως περιείχε ένα σφάλμα: υποτίμησαν την ενότητα του έθνους, την πλειοψηφική υποστήριξη στο επαναστατικό σχέδιο, τη βούληση να μην επιτραπεί να υπονομευτούν η ειρήνη και οι κοινωνικές κατακτήσεις. Αυτό τους καταδίκασε, όπως πάντα, στην πιο παταγώδη αποτυχία.
Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι η συνέχεια στην Κούβα δεν είναι δημαγωγία, και ότι η προάσπιση της Επανάστασης με οποιοδήποτε αναγκαίο τίμημα δεν είναι ένα κενό σύνθημα, αλλά η σταθερή αποφασιστικότητα που προβάλλει ο λαός, προτάσσοντας τα στήθη απέναντι στην ξετσιπωσιά των πληρωμένων εχθρών του.
Διότι ναι μεν οι κίνδυνοι είναι βέβαιοι, πλην όμως ο κουβανικός λαός βρισκόταν ανέκαθεν σε θέσεις μάχης. Αυτό απέδειξε και εκείνη την 11η του Ιούλη, όταν συνέτριψε μέσα σε πολύ λίγες ώρες εκείνη την αντιπαράθεση.
Με βάση αυτήν την αρχή, με ανοιχτή καρδιά, λες και μιλούσαν ο Φιδέλ, ο Ραούλ, ο Μαρτί και όλοι οι πατέρες του Έθνους, ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας Μιγκέλ Δίας-Κανέλ Μπερμούδες απηύθυνε κάλεσμα για την υπεράσπιση της Επανάστασης στους δρόμους, και ο λαός, δίχως να διστάσει, βρισκόταν κιόλας εκεί.
Ήταν μια πράξη πίστης στην παρακαταθήκη του Φιδέλ, ο οποίος ήδη στις 8 του Γενάρη του 1959 είχε ορίσει τον τρόπο δράσης απέναντι σε καταστάσεις επικείμενου κινδύνου: «Σας λέω ότι το πρώτο που θα κάνω πάντα, άμα δω την Επανάσταση σε κίνδυνο, θα είναι να καλώ τον λαό. Γιατί μιλώντας στον λαό μπορούμε να γλιτώσουμε αίμα. Γιατί εδώ, πριν πυροβολήσουμε μια φορά, πρέπει να καλούμε χίλιες φορές τον λαό…»
Και με εξαιρετικό θάρρος ο λαός αυτός άσκησε την ιδιότητά του ως ύπατος προστάτης αυτού του έργου, και διατράνωσε πως η ηρεμία των πολιτών είναι ιερή, και πως μια δίκαιη και ειλικρινής απαίτηση δεν χρειάζεται βία για να εισακουστεί.
Αυτός ο ίδιος λαός είναι εκείνος που αρνείται την ατιμωρησία, διότι κανείς που υπηρετεί ξένα συμφέροντα δεν έχει δικαίωμα να διαταράσσει την τάξη αυτού του κυρίαρχου έθνους.
Είναι κακομοίρηδες αυτοί που θέλησαν να καπηλευτούν, για λογαριασμό των πληρωτών τους, την 11η του Ιούλη, μια ημέρα όπου όλοι οι επαναστάτες αποτρέψαμε ένα βανδαλικό πραξικόπημα.
Η 26η του Ιούλη έχει τέτοιαν απήχηση στην Ιστορία της πατρίδας, που δεν φτάνει ολόκληρος ο μήνας για να τη γιορτάζουμε. Πώς να χωρέσει τόση δόξα αν προσθέσουμε, επιπλέον, τη σαρωτική νίκη της 11ης, που μοιάζει τόσο πολύ με εκείνη τη 13η, όταν ο Μασέο, το 1895, έτρεψε σε άτακτη φυγή έναν ολόκληρο στρατό Ισπανών στους κάμπους του Παραλέχο;
Απέναντι στη δόλια μισθοφορική επίθεση, απέναντι στην αφελέστατη διακαή επιθυμία να βρουν «ένα πάτημα στην ακτή» από όπου να διακηρύξουν μια γιάνκικη επέμβαση, υπήρχε ήδη ένας τόπος και μια ημερομηνία που αποτελούν τη μεγαλύτερη ντροπή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού: ο Κόλπος των Χοίρων.
Αν όμως, κυνηγώντας τον δουλικό τους στόχο, οι εχθροί της Κούβας επιμένουν να υφίστανται έναν Κόλπο των Χοίρων σε κάθε τους απόπειρα, θα τους χαρίζουμε έναν κάθε φορά, όπως τον Απρίλη του 1961, όπως τον Ιούλη του 2021.
Η επαναστατική Κούβα, παρ’ όλα αυτά, παραμένει χαρούμενη και ειρηνική, στην πλευρά της λογικής, της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Ξέρουμε πως οι καιροί είναι χαλεποί, αλλά επίσης πως όλοι μαζί είμαστε ικανοί να καβατζάρουμε τους σκοπέλους μιας περιστασιακής πραγματικότητας της οποίας οι περιπλοκότητες δεν αποτελούν αποκλειστικότητα της χώρας μας.
Εξακολουθούμε και θα εξακολουθούμε να είμαστε όρθιοι, με κριτική άποψη, με πνεύμα αλλαγής, με δημιουργική αντίσταση, και με όνειρα κι ελπίδες που έχουμε πάντοτε κατά νου για ένα μέλλον σε Επανάσταση.
Μετάφραση: Σαπφώ Διαμάντη
Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος